Z uwagi na często podnoszony problem ustawowego uznania zawodów związanych z terapią przez sztukę warto przypomnieć, że w klasyfikacji zawodów i specjalności opracowanej na potrzeby rynku pracy a wprowadzonej rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. , poz. 1145), zawody arteterapeuty i muzykoterapeuty zostały ujęte pod numerami:
Zostały one zaklasyfikowane do zawodów grupujących osoby praktykujące niekonwencjonalne lub komplementarne metody terapii. Wspomniane rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.
| Nazwa: | Arteterapeuta |
|---|---|
| Kod: | 323013 |
| Synteza: | Wykorzystuje proces tworzenia artystycznego do leczenia lęków, depresji, nerwic uzależnień, problemów w relacjach rodzinnych, traumatycznych przeżyć i chorób w szpitalach, sanatoriach, instytucjach edukacyjnych oraz w prywatnej praktyce terapeutycznej; pomaga dzieciom i dorosłym rozwiązywać problemy i konflikty z zastosowaniem sztuk plastycznych, biblioterapii, filmoterapii, teatroterapii i choreoterapii; łączy sztukę i wiedzę o procesie twórczym z psychoterapią. |
| Zadania zawodowe: |
|
| Dodatkowe zadania zawodowe: |
|
| Nazwa: | Muzykoterapeuta |
|---|---|
| Kod: | 323008 |
| Synteza: | Stosuje muzykę oraz jej terapeutyczne walory w promocji zdrowia, profilaktyce, terapii medycznej, psychologicznej, pedagogicznej, rehabilitacji, rekreacji i edukacji w sposób planowy i systematyczny na terenie placówek służby zdrowia, pomocy społecznej i resocjalizacji, szkolnictwa ogólnego, specjalnego, muzycznego, placówek rekreacyjnych, sportowych, zakładów karnych; wspiera rozwój pacjenta/klienta; koryguje, kompensuje jego zaburzenia, rozwija kreatywność, poprawia jakość szerokorozumianego zdrowia i podwyższania jakości życia. |
| Zadania zawodowe: | dokonywanie diagnozy pacjenta/klienta z zaburzeniami emocjonalnymi, nerwicami dla potrzeb muzykoterapii wykorzystując dokumentację diagnoz dokonanych przez innych specjalistów: lekarza, logopedy, pedagoga, psychologa, psychoterapeuty i opinii rodziców i nauczycieli; uzgadnianie własnego postępowania z innymi specjalistami oraz współpraca z nimi; opracowywanie i weryfikowanie narządzi badawczych do diagnozy muzykoterapeutycznej, muzykoterapii i innych zadań zawodowych; promowanie zdrowia i profilaktyki poprzez publikacje, pogadanki, zajęcia pokazowe; prowadzenie poradnictwa muzykoterapeutycznego i edukację pacjentów/klientów oraz ich rodzin lub ustawowych opiekunów; programowanie okresu stosowania muzykoterapii, ich etapów, przebiegu oraz przewidywanych metod i technik terapeutycznych; realizowanie indywidualnej lub grupowej muzykoterapii uwzględniającej stan zdrowia, wiek, poziom rozwoju psychofizycznego, miejsca i czasu pobytu pacjenta/klienta stosując się do zaleceń innych specjalistów i możliwości technicznych; wykorzystywanie (odtwarzanie) różnych rodzajów muzyki (cichej i spokojnej, relaksacyjnej, dynamicznej w połączeniu z ruchem, muzyki rozrywkowej, popularnej, poważnej itp.; wykorzystywanie melodii rozpoznawalnych w wolnym tempie i o małej dynamice działającej uspakajająco; stosowanie utworów aktywizujących po relaksie od pracy fizycznej, ćwiczeń ruchowych, tańca w celu odreagowania przykrych emocji; stosowanie profilaktyki muzycznej relaksującej przez wykorzystywanie utworów instrumentalnych do ćwiczeń oddechowych i rozluźniających; prowadzenie dokumentacji na potrzeby placówki oraz udostępnianie jej innym specjalistom pracującym z pacjentem/klientem; wydawanie opinii o pacjencie/klienci poddawanemu muzykoterapii oraz przebiegu procesu terapii. |
| Dodatkowe zadania zawodowe: | wykonywanie pracy w charakterze nauczyciela zawodu muzykoterapeuty; prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych w dziedzinie muzykoterapii; kierowanie pracą zawodową osób wykonujących zawód muzykoterapeuty. |
Zamieszone informacje pochodzą ze strony internetowej Wortalu Publicznych Służb Zatrudnienia: http://psz.praca.gov.pl/
Dobrze wiedzieć, bo nie miałam o tym pojęcie! Martwi mnie tylko, że rozporządzenia te sprowadzają muzykoterapię do słuchania i śpiewania piosenek, odtwarzania muzyki i rozpoznawania szybko – wolno:
– “…z zastosowaniem muzykoterapii biernej i czynnej: słuchania muzyki oraz śpiewania znanych i nowych piosenek”.
– “…wykorzystywanie (odtwarzanie) różnych rodzajów muzyki (cichej i spokojnej, relaksacyjnej, dynamicznej w połączeniu z ruchem, muzyki rozrywkowej, popularnej, poważnej itp.”
-“…wykorzystywanie melodii rozpoznawalnych w wolnym tempie i o małej dynamice działającej uspakajająco”.
Potencjalnych klientów zaś ogranicza do osób z zaburzeniami emocjonalnymi…
-“…dokonywanie diagnozy pacjenta/klienta z zaburzeniami emocjonalnymi, nerwicami dla potrzeb muzykoterapii”.
No ale i tak jest coraz lepiej 😉
Mam podobne odczucia – najwyraźniej osoba przygotowująca wpis nie była zorientowana w dziedzinie muzykoterapii. Jednak pomimo wszystko jest to krok w dobrym kierunku i mam nadzieję, że za jakiś czas uda się wprowadzić korekty do opisu zawodu muzykoterapeuty.
Pełna zgoda. Może powinniśmy wystosować pisno jako Stowarzyszenie?
I dlaczego w Arteterapii nie jest ujęte to co jest w muzykoterapii, czyli możliwości prowadzenie badań naukowych lub prac rozwojowych w tejże dziedzinie?Przecież ta dziedzina też wymaga rozwoju?
Trafne pytanie. Problemem w Polsce jest wciąż to, że wielu aktów prawnych czy dokumentów dotyczących arteterapii w ogóle nie konsultuje się ze stowarzyszeniami branżowymi, a często nawet ze specjalistami z danej dziedziny. I są tego efekty.