Krzysztof Stachyra
Mija właśnie czterdzieści lat od kiedy w naszym kraju muzykoterapia zyskała status dziedziny akademickiej. Był czas dynamicznego rozwoju tej dziedziny, kiedy prowadzono wiele – często pionierskich – badań nad możliwościami terapeutycznego wykorzystania muzyki w pracy z różnymi osobami. Był też czas, kiedy dobra passa lat 70. XX wieku gdzieś przygasła. Szczęśliwie, w ostatnim czasie coraz więcej zaczyna się dziać na polu profesjonalizacji muzykoterapii w Polsce. Wydaje się, że mamy właśnie do czynienia z wydarzeniami, które mogą okazać się równie istotne jak cztery dekady temu początki współpracy Tadeusza Natansona i Andrzeja Janickiego, dzięki której termin „muzykoterapia” na stałe zawitał do polskiego słownika (zagnieździł się w umysłach Polaków). Wydarzeniami, które mają szansę przybliżyć polską muzykoterapię do standardów, jakie są realizowane w najbardziej rozwiniętych pod tym względem krajach.
Dzięki współpracy wielu osób, pasjonatów zgromadzonych wokół dwóch uczelni – Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Akademii Muzycznej w Katowicach powołano do życia Polskie Stowarzyszenie Muzykoterapeutów (PSMT). Jego głównym zadaniem jest doprowadzenie do sytuacji, aby poziom kompetencji zawodowych polskich muzykoterapeutów w niczym nie odbiegał od najlepszych światowych wzorców. Aby do tego doprowadzić PSMT opracowało system certyfikacji polskich muzykoterapeutów oraz standardy kształcenia terapeutów muzycznych, których powinny przestrzegać wszystkie uczelnie mające w swojej ofercie edukacyjnej studia z zakresu muzykoterapii. Przebieg procesu certyfikacji oraz superwizja programów kształcenia jest nadzorowana przez przedstawiciela Komisji Edukacji i Szkolenia Muzykoterapeutów Światowej Federacji Muzykoterapii (Commission on Education and Training, WFMT), dzięki czemu otrzymanie certyfikatu muzykoterapeuty PSMT jest potwierdzeniem kompetencji danej osoby do prowadzenia muzykoterapii, ale również formą jej rekomendacji na forum międzynarodowym. Podobna sytuacja odnosi się do uczelni, które przystąpią do programu. Da im to szansę przyłączenia się do międzynarodowego grona uczelni, które aktywnie współpracują na rzecz rozwoju tej dziedziny terapii.
Rozwój dziedziny nie jest możliwy bez ludzi w nią zaangażowanych, bez specjalistów i pasjonatów. Dlatego celem naszej działalności jest wspieranie wszystkich, którzy chcą swoją rozwijać wiedzę i umiejętności w zakresie muzykoterapii. Osób, które chcą uzyskać możliwie najlepsze efekty w pracy z osobami potrzebującymi, ze swoimi przyszłymi, albo obecnymi pacjentami. Jednym z podstawowych problemów, jakie dotąd napotykały takie osoby był problem z dostępem do najnowszej wiedzy z zakresu muzykoterapii. Bardzo brakowało w Polsce książki, polskojęzycznego kompendium wiedzy z zakresu muzykoterapii, w którym ukazano by najnowsze osiągnięcia w tej dziedzinie. Dzięki zaangażowaniu i współpracy wybitnych specjalistów z Polski i zagranicy udało się takie książki przygotować.
Pierwsza z nich, zatytułowana „Podstawy muzykoterapii” (wyd. UMCS) jest skierowana do wszystkich osób zainteresowanych muzykoterapią (tak początkujących, jak i profesjonalistów) i powstała, aby przybliżyć możliwości oraz obszary pracy muzykoterapeutów. Jej głównym celem jest przekazanie Czytelnikom zasobu wiedzy, która w muzykoterapii wydaje się być podstawowa. Wiedzy, którą można wykorzystać w procesie stawania się muzykoterapeutą, a także w pracy nad własnym rozwojem, która jest niezbędna dla każdego czynnego zawodowo terapeuty. Wspólnie z autorami poszczególnych rozdziałów próbujemy odpowiedzieć na wiele istotnych pytań. Jak prowadzić terapię, aby uzyskać najlepsze efekty? Jak dotrzeć do wewnętrznych przeżyć uczestnika sesji muzykoterapii, poruszyć właściwą strunę, która zainicjuje zmiany? Jak radzić sobie w sytuacjach trudnych? Kiedy włączyć muzykę, a kiedy cisza staje się terapią…
Dla muzykoterapeutów przygotowaliśmy drugą pozycję pt. „Modele , metody i podejścia w muzykoterapii” (wyd. UMCS). To książka ze wszech miar wyjątkowa, o czym świadczy fakt, że bodajże jest to jedyna publikacja przygotowana wspólnie przez wszystkich żyjących, bezpośrednich twórców metod i podejść w muzykoterapii, lub ich najbliższych, wieloletnich współpracowników. Znaleźć w niej można opisy wszystkich najważniejszych modeli, metod i podejść muzykoterapeutycznych, na czele z wielką piątką modeli uznanych na świecie za główne oraz naszym rodzimym Portretem Muzycznym stworzonym przez Elżbietę Galińską i Mobilną Rekreacją Muzyczną Macieja Kieryła.
Otrzymaliśmy list od dr Andrzeja Janickiego, prekursora muzykoterapii w Polsce, który wspólnie z prof. Tadeuszem Natansonem uruchomił w 1973 roku pierwsze w naszym kraju studia muzykoterapii:
Działania prowadzone przez PSMT dają nadzieję na to, że z każdym rokiem będzie w Polsce przybywać gruntownie przygotowanych specjalistów z dziedziny muzykoterapii oraz że wiązać się to będzie z systematycznym podnoszeniem jakości kształcenia. Otwierają również drogę do stworzenia silnej społeczności, której głos będzie brany pod uwagę przez osoby zarządzające państwem i instytucjami edukacyjnymi, terapeutycznymi, medycznymi. W konsekwencji zwiększy się odsetek profesjonalnych muzykoterapeutów zatrudnianych w różnego rodzaju placówkach, co z kolei przełoży się na wzrost ilości badań i publikacji, a to bez wątpienia wpłynie na promocję tej dziedziny terapii w świecie nauki i mediach, a także wzrost świadomości społecznej na temat tego czym jest i jakie pozytywne efekty można uzyskać dzięki dobrze prowadzonej terapii muzycznej.
Wydaje się, że mamy obecnie do czynienia z początkiem „nowej fali” w dziedzinie muzykoterapii w Polsce, otwarcia się na świat, sięgnięcia do najnowszej dostępnej wiedzy i osiągnięć opisywanych w periodykach i książkach, z których większość jak dotąd dostępna była jedynie w obcych językach. Powrotu do tego, co na początku rozwoju muzykoterapii w Polsce czynili Tadeusz Natanson i Andrzej Janicki. Połączmy siły, aby wspólnie budować naszą przyszłość, pracować dla dobra nas wszystkich.
Post Scriptum
W poczet członków Polskiego Stowarzyszenia Muzykoterapeutów mogą przystąpić wszystkie osoby, które spełnią wymagania zamieszczone w statucie PSMT, czyli: członkiem zwyczajnym Stowarzyszenia może zostać osoba, która ukończyła studia wyższe lub podyplomowe z muzykoterapii. Może nim również zostać wykwalifikowany terapeuta lub pedagog z wyższym wykształceniem, który legitymuje się udokumentowaną, co najmniej 5. letnią praktyką z zakresu muzykoterapii. Jeśli ktoś nie spełnia powyższych wymagań, a interesuje się zagadnieniami związanymi z muzykoterapią i chce działać na rzecz jej rozwoju i promocji może zostać członkiem nadzwyczajnym PSMT. Mile widziane są również osoby prawne zainteresowane merytoryczną działalnością Stowarzyszenia i deklarujące gotowość finansowego wspierania jego działalności. Zapraszamy.
Dodaj komentarz