Tomasz Rudowski (2009) Studia nad arteterapią w ujęciu aksjologiczno – psychologicznym. Warszawa: Uniwersytet Warszawski.
Przedzałożenia filozoficzne w publikacjach Tomasza Rudowskiego nie ograniczają się do jednej szkoły, czy kierunku współczesnej filozofii. Mają one kompilacyjny, a zarazem otwarty charakter. Rudowski, bowiem w swoich pracach odwołuje się do Heraklita, Platona, Arystotelesa, Kanta, Hegla, neopozytywizmu, egzystencjalizmu, hermeneutyki, filozofii Junga oraz fenomenologii, a ostatnio nawet do filozofii realistycznej w postaci tomizmu konsekwentnego Mieczysława Gogacza. W filozofii próbuje on znaleźć odpowiedź na wiele pytań, które stanowią przedzałożenia filozoficzne jego edukacji i terapii plastycznej.
Filozofia dostarcza odpowiedzi na wiele aktualnych wciąż kwestii. Kim jest człowiek? Czy w jego bytowości zapisana jest relacja to transcendencji? Czy człowiek jest istotą duchową, czy tylko cielesną? Czym jest wartość? To nieliczne z pytań z zakresu antropologii filozoficznej, etyki i aksjologii, które stawia Prof. Tomasz Rudowski. Stanowią one punkt wyjścia jego rozważań.
W jego licznych pracach można zaobserwować wyraźną ewolucję, od materializmu poprzez idealizm niemiecki i fenomenologię do ujęć realistycznych. Wydaje się, że Rudowski wciąż poszukuje prawdy o rzeczywistości, dystansując dogmatyzm i ujęcia statyczne, w których dominuje jednostronne ujęcie rzeczywistości. Świadczy to o otwartości intelektualnej tego autora. Na uwagę zasługuje nowatorski zwrot Prof. Rudowskiego, który w ostatniej ze swoich prac sięgając do filozofii realistycznej, wskazuje że człowiek to nie tylko ciało i uczucia, ale także dusza, a więc intelekt i dusza. Człowieka też nie jest wyłącznie samą duszą lub duchem, jak życzyłby sobie tego Platon i idealiści (M. Krasnodębski 2004; 2005, s. 11-15). Twórca arteterapii zadaje sobie z tego sprawę odrzucając skrajne stanowiska w filozofii człowieka i przyjmując stanowisko pośrednie.
W konsekwencji edukacja i terapia plastyczna Rudowskiego ma humanistyczny wymiar, postulujący rozwój i ochronę osoby ludzkiej. Można wobec tego zastanowić się: czy twórczość T. Rudowskiego można uzgodnić z założeniami etyki chronienia osób M. Gogacza? Czy arteterapia chroni osoby? Czy jest więc postacią etyki chronienia osób? Problematyce tej poświęcę niniejszy artykuł.
Etyka chronienia osób (M. Gogacz 1991; 1995) powstała w połowie lat 90-tych XX wieku jako wynik badań historyka filozofii M. Gogacza nad średniowiecznymi tekstami Tomasza z Akwinu, oraz filozofów współczesnych. Następnie w formie wykładów akademickich została sformułowana podczas zajęć z etyki w WAT i ATK (obecny UKSW). Odtąd cieszy się dużym uznaniem i zainteresowaniem. Rozwijają ją uczniowie Gogacza wykazując, że ma ona zastosowanie na płaszczyźnie etyki zawodowej (A. Andrzejuk 1998; 2000) oraz w profilaktyce uzależnień (K. A. Wojcieszek 2005). Zaś jej związek z celowością wychowania omówił w swojej rozprawie doktorskiej Sławomir Sobczak (2000)
(ze wstępu do książki napisanego przez dr. Mikołaja Krasnodębskiego)
o autorze:
dr hab. prof. APS Tomasz Rudowski – psycholog; Kierownik Zakładu Arteterapii IEA; studia 1971-1976 Wydział Pedagogiki Specjalnej WSPS w Warszawie; Instytut Badań Pedagogicznych w Warszawie; 1979 staż Instytut Pedagogicznym im. Hercena w Leningradzie; 1982-1984 staż na wydziałach Malarstwa, Rzeźby i Grafiki ASP w Warszawie; 1989 Szkoła Młodych Kulturologów w Sofii; adiunkt w Zakładzie Pedagogiki Resocjalizacyjnej IPSiR UW; 1994 habilitacja; 1986-1990 przewodniczący Sekcji Naukowej przy Radzie Programowej PSEP; od 1999 członek Rady Naukowej IPSiR UW; członek Rady Wydziału Nauk Społecznych i Resocjalizacji UW; od 2006 członek Rady Wydziału Nauk Pedagogicznych APS; członek PSEP; 1985-1990 przewodniczący Komisji Kwalifikacyjnej ds. Stopni Specjalizacji Zawodowej z Plastyki; 1993-1997 członek Zarządu INSEA; od 2003 członek Stowarzyszenia Animatorów Twórczej Resocjalizacji; nagrody i wyróżnienia: 1999 nagroda I stopnia Rektora UW; 2001, 2004, 2007 nagroda Rektora UW; pierwszy w Polsce zweryfikował empirycznie Współczesny Model Edukacji Plastycznej; pierwszy w Polsce opracował i zweryfikował teoretycznie i empirycznie test do pomiaru oryginalności myślenia i działania estetycznego w plastyce; autor zweryfikowanego empirycznie testu do pomiaru ilorazu napięcia psychicznego osoby zgwałconej; ostatnio zajmuje się złożonymi mechanizmami osobowości niezbędnymi w integrowaniu i transakcjach doznań wartości artystyczno-estetycznych podczas procesu leczenia sztuką; autor wielu publikacji: m.in. Zasady i konstrukty teoretyczne w analizie strategii rozwiązań w twórczości plastycznej. Zarys koncepcji programu, Wyd. IKN-ODN Warszawa, s.65, 1985; Analiza psychospołecznych czynników nie wypełniania obowiązku szkolnego przez młodzież społeczne niedostosowaną, Wyd. IKN-ODN, Warszawa 1986, s.169; Psychospołeczne uwarunkowania nauczania plastyki w szkołach podstawowych Polski centralnej, Wyd. PSEP, Warszawa 1988, s.50; Badania nad czynnikami intelektualnymi warunkującymi kształcenie plastyczne, Wyd. PSEP, Warszawa 1988, s.157; Materiały naukowo-metodyczne dla nauczycieli plastyki, Wyd. IKN-ODN Warszawa 1989, s.66; Wybrane zagadnienia z metodyki wychowania plastycznego dla nauczycieli ze stażem 0-5 lat, Wyd. IKN-ODN, Warszawa 1989, s.102; Zeszyt testów uzdolnień specjalnych w plastyce, Wyd. WSPS, Warszawa 1994, s.35; Wyznaczniki uzdolnień plastycznych nauczycieli i uczniów w świetle współczesnego modelu edukacji plastycznej, Praca habilitacyjna, Wyd. WSPS, Warszawa 1994, s.337; Wybrane zagadnienia współczesnej edukacji plastycznej, Wyd. IPSiR UW, 1999; s.180;
O percepcji dzieła plastycznego. Artystyczno-estetyczne i ideowe wartości warunkujące percepcję dzieła plastycznego. Wyd. IPSiR UW, Warszawa 2004, s.167; Czego obawiają się studenci? Identyfikowanie zagrożeń z pomocą introspekcji pytaniowej i działań plastycznych. Wyd. IPSiR UW, Warszawa 2005, s.70; Arteterapia – inspiracje i wartości. Wyd. IPSiR UW, Warszawa 2007, s.267; Studia nad arteterapią w ujęciu aksjologiczno – psychologicznym. Wyd. IPSiR UW, Warszawa 2009, s.250. (w druku); Samoświadomość i jakość życia. Perspektywa psychospołeczna. Red. L. Pytka i T. Rudowski, Wyd. ENETEIA, Warszawa 2004, s.243; autor prelekcji i odczytów, uczestnik i organizator ogólnokrajowych i międzynarodowych konferencji naukowych; autor programów nauczania przedmiotów m.in. „Metodyka pracy pozalekcyjnej i pozaszkolnej”; „Warsztaty kulturotechniczne”, „Metodyka oddziaływań resocjalizujących”, „Metodyka wychowania plastycznego”; „Warsztaty resocjalizacyjne”; „Formy pracy twórczej o walorach profilaktyczno-resocjalizacyjnych”, „Metodyka zajęć pozalekcyjnych na studiach eksternistycznych na kierunku Pedagogika specjalna”; dla IPSiR UW, opracowanie programów „Resocjalizacja w środowisku otwartym” oraz „Trening twórczości”, „Metodyka kształcenia postaw twórczych”; program dla kierunku: Edukacja Europejska 2004; program „Zajęcia plastyczne z metodyką” dla Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno- Pedagogicznej.
(ze strony Wydziału Nauk Pedagogicznych Akademii Pedagogiki Specjalnej)
Dodaj komentarz