Z przykrością informujemy, że dziś rano, 25 maja 2010 roku, zmarła Helen Lindquist Bonny, muzykoterapeutka i pedagog muzyczny, twórczyni jednej z najbardziej znanych metod w muzykoterapii, zwanej pod nazwą Guided Imagery and Music (GIM).
Helen Bonny studiowała edukację muzyczną i muzykoterapię na University of Kansas na początku lat 60. XX wieku. Pod koniec lat 60. uzyskała tytuł doktora i rozpoczęła swoje prace nad badaniem oddziaływania muzyki na wyobrażenia człowieka.
Metoda Guided Imagery and Music powstała na początku lat 70. XX wieku w wyniku eksperymentów prowadzonych w Maryland Psychiatric Research Centre, które dotyczyły możliwości wykorzystania LSD w celu osiągania głębszych pokładów świadomości pacjenta. Testowano również możliwości dołączenia muzyki do prowadzonych eksperymentów. W efekcie dowiedziono, że muzyka może stanowić bezpieczny, a zarazem bardzo skuteczny środek towarzyszący użyciu farmaceutyków. H. Bonny uznała, iż ze względu na bogactwo wywoływanych emocji i wyobrażeń, najlepiej do tego celu nadaje się muzyka klasyczna. Pod wpływem rezultatów przeprowadzonych eksperymentów zaczęto rozważać kwestię, czy muzyka klasyczna może być stosowana w zastępstwie środków o działaniu narkotycznym w celu wywołania wewnętrznych doświadczeń? Odpowiedzią na pytanie było opracowanie, na początku lat siedemdziesiątych XX wieku, założeń teoretycznych GIM. H. Bonny oparła swoją metodę w nurcie psychologii humanistycznej i transpersonalnej: rogersowskiej terapii skoncentrowanej na kliencie i modelu samoaktualizacji w ujęciu A. H. Maslowa. W podbudowie teoretycznej sięga do koncepcji C. Junga, R. Assagioli, S. Grofa i K. Wilbera. Bardzo ważną rolę odegrała także, popularna w owym czasie, metoda psychoterapii analitycznej autorstwa H. Leunera, znana pod nazwą Guided Affective Imagery.
Dodaj komentarz