Muzykoterapeuta ma obowiązek zawsze działać w najlepszym interesie klienta / pacjenta.
1. Muzykoterapeuta jest zobowiązany traktować każdego klienta/pacjenta podmiotowo, odnosić się do niego kulturalnie, z życzliwością, szanować godność osobistą, prawo do intymności i samostanowienia.
2. Muzykoterapeuta nie może ujawniać poufnych informacji uzyskanych od lub o konkretnym kliencie/pacjencie (nie dotyczy konsultacji zawodowych ze specjalistami i zespołem odpowiedzialnym za leczenie danej osoby). Informacje poufne mogą zostać ujawnione studentom odbywającym staż w danej placówce, ale tylko za zgodą klienta/pacjenta lub jego opiekuna prawnego.
3. Wymagane jest uzyskanie zgody klienta/pacjenta (lub jego prawnego opiekuna) na wykorzystywanie jakichkolwiek nagrań, werbalnej lub pisemnej informacji uzyskanej w czasie relacji terapeutycznej, w celu publikacji czy publicznej prezentacji. Również charakter wykorzystania danego materiału powinien zostać wyjaśniony zainteresowanemu. Klauzula ta dotyczy także wykorzystania tych materiałów do publikacji artykułu w specjalistycznym piśmie. W każdym z zaistniałych przypadków wymagana jest przestrzeganie zasad anonimowości.
Muzykoterapeuta powinien prowadzić terapię w najlepszy możliwy sposób. W tym celu powinien w szczególności:
4. Uzyskać świadomą zgodę klienta/pacjenta na uczestniczenie w muzykoterapii, zaś przed uzyskaniem zgody poinformować go o rodzaju i celu proponowanej metody postępowania, jej ewentualnych korzyściach i niedogodnościach z nią związanych.
5. Utrzymywać relację z klientem/pacjentem na ściśle zawodowych zasadach.
6. Współpracować z lekarzami, specjalistami zaangażowanymi w leczenie i innymi istotnymi osobami uczestniczącymi w leczeniu oraz informować ich i klienta/pacjenta o przebiegu i postępach leczenia, a także gromadzić historię przebiegu terapii.
7. Zwracać się o poradę do innych specjalistów, wtedy kiedy jest to konieczne.
8. Ograniczyć praktykę do zakresu własnego treningu i kompetencji zawodowych.
9. Stale podnosić umiejętności i wiedzę poprzez studiowanie specjalistycznej literatury oraz uczestniczenie w konferencjach, szkoleniach, kursach realizowanych na odpowiednio wysokim poziomie.
10. Podnosić własny poziom umiejętności muzycznych na możliwie najwyższy poziom kompetencji zawodowych.
11. Swoją praktykę kliniczną poddawać superwizji.
12. Prowadzić badania spełniające podstawowe kryteria naukowości, pod warunkiem, że realizowane są za zgodą klienta/pacjenta, służą jego dobru i mogą poszerzyć zakres wiedzy naukowej. Spostrzeżenia z przeprowadzonych badań powinny być publikowane w prasie specjalistycznej.
13. Dbać o dobrą współpracę z innymi muzykoterapeutami, członkami zespołu terapeutycznego oraz innymi specjalistami.
14. Powstrzymywać się od prowadzenia terapii z osobą pod działaniem alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych, jeśli nie zostały one przepisane przez lekarza.
15. Podczas wykonywania zawodu dbać o postawę moralną i przestrzegać norm prawnych.
16. Powstrzymywać się od przekazywania swoich obowiązków osobom bez odpowiedniego przygotowania, za wyjątkiem studentów w czasie szkolenia – jednak wtedy cała odpowiedzialność spoczywa na muzykoterapeucie, który oddelegował danego studenta.
17. Zapewnić odpowiednie miejsce i warunki właściwe do prowadzenia terapii.
18. Upewnić się, że wyeliminował wszelkie ryzyko związane z prowadzeniem sesji. Muzykoterapeuci prowadzący prywatną praktykę powinni być ubezpieczeni.
19. Zapewnić czystość instrumentów muzycznych i wyposażenia.
20. Powstrzymać się od przyjmowania lub oferowania symboli wdzięczności, takich jak przysługi, prezenty, spadki itp. Terapeuta nie może wykorzystywać swojej pozycji do innych celów niż te, które wynikają z jego uprawnień zawodowych.
[1] Kodeks opracowany został przez Krzysztofa Stachyrę w oparciu o kodeks etyczny Association of Professional Music Therapists, British Society for Music Therapy oraz artykuł S. Sidorowicza pt. „Tezy do dyskusji nad deontologią zawodu muzykoterapeuty”. „Muzykoterapia Polska” 2003 nr 2(6), s. 39-44.
Dodaj komentarz